ตอนที่ 40 ขนมหวาน เมนูที่ 4 สังขยาข้าวโพดหวาน

ตอนที่ 40 ขนมหวาน 

เมนูที่ 4  สังขยาข้าวโพดหวาน

มาแล้วครับ มาแล้ว ขนมหวานเมนูที่ 4 ในการทำอาหารของบักอ้าย

 ซึ่งสิอยู่ในตอนที่ 40 พอดิบพอดีเนาะครับเนาะ

พักนี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นว่าเป็นอะไรน้อ ยากกินแต่ของหวาน 

พอดีอีแม่ได้ข้าวโพดหวานมาพอดี คิดแล้วคิดอีกว่าจะทำอะไรกินดี

 เพราะว่าเคยนำเสนอเมนูข้าวปาดไปแล้ว พอมาถึงตอนนี้

 เลยดัดแปลงเอามาทำเป็นเมนูที่จะนำเสนอต่อไปนี้ล่ะ

นั่นกะคือ สังขยาข้าวโพด

ลองดูเด้อ ว่าจะพอกินได้ไหม

 ส่วนผสม 

ไข่เป็ดใบใหญ่ 5 ใบ

บักพร้าวขูดขาวครึ่งโล เอามาคั้นเอาแต่หัวกะทิข้น ๆ 1 ถ้วย

น้ำตาลปี๊บ 3/4 ถ้วย

เกลือป่นจักหน่อย

ข้าวโพดหวาน 2 ฝัก

ใบเตย  5 ใบ

วิธีทำตามนี้

เอาบักพร้าวขูดขาวมาคั้นมันน้ำอุ่น ให้ได้หัวกะทิข้นๆ 

เอาถ้วยเดียวพอจะได้ข้นมากๆ

เริ่มต้นก็ให้ตอกไข่ทั้ง 5 ฟอง ใส่ในกาละมัง

แล้วพอตอกไข่ใส่กาละมังเสร็จเรียบร้อย ก็ให้เทหัวกะทิใส่ลงไปโลด 

ตามด้วยเกลือป่นประมาณปลายช้อนชาพอ กับน้ำตาลปี๊บ

จากนั้นก็ขยำ ๆ ให้ส่วนผสมเข้ากัน  ให้ใช้ใบเตยช่วยในการขยำ 

เพราะว่าใบเตยสิช่วยดับกลิ่นคาวของไข่นำพร้อม

 ได้ออกมาหน้าตาแบบนี้ล่ะ

 

แล้วค่อยจัดการกรองด้วยผ้าขาวบางมากรองอีกครั้งหนึ่ง

 กรองแล้วเทใส่ภาชนะที่จะใช้นึ่ง

 

เอาข้าวโพดไปต้มให้สุก ต้มสุกแล้วเอามาฝานออกจากฟัก

 แล้วใช้มีดทุบในหรือว่าเม็ดมันให้พอแตกจักหน่อย

ฝานแล้วกะเอาใส่ลงไป แล้วโรยลงไปเป็นหน้าสังขยาของเรา

สุดท้ายเอาไปนึ่งในน้ำเดือดๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง 

นึ่งสุกยกลงมา รอให้สังขยาเชทตัว ค่อยมาเอากิน

ได้ความหอมของข้าวโพด อร่อยดีเด้อครับ

แนวกินอีสานบ้านเฮา 100 เมนู ตอนที่ 19 เมนูที่ 19 แกงเปอะ(แกงหน่อไม้)

แนวกินอีสานบ้านเฮา 100 เมนู ตอนที่ 19 เมนูที่ 19  แกงเปอะ(แกงหน่อไม้)







หอมผักกะแยง
ผู้ใดหนอแกงหน่อไม้
กลิ่นหอมลอยมาซูนใจ
ให้คึดฮอดอ้ายคนนั้น.
วันกินข้าวป่า
ก่อนลาไปขายแรงงาน
อ้ายบอก เราต้องห่างกัน
เพื่อฝัน และวันของเรา.


สอยๆ ผู้สาวซำน้อยบ่ฮู้จัก แกงหน่อไม้
พอผู้บ่าวแล่นใส่ ไปกินแกงหน่อไม้นำกันบ่น้ออ้าย
อันนี้สอยเด้อครับ.....

ซวีดัด แปลว่า สวัสดี  เด้อครับเด้อ    

มื้อนี้มาพร้อมกับ“สอย” หลังกลอนที่ชื่อว่า “ส่งฮักส่งแฮง”

ของ เอื้อยนาง ศิริพร สาวหมอลำในดวงใจของบักอ้าย




มาฮอดกะต้องมาเว้ากันก่อนน้อครับนอ หลังจากที่หนีไปเว้าไทยมาเมื่อตอนที่แล้ว

เว้าไทยไปต้มไก่ไป กะเจ็บกกลิ้นหล๊ายหลาย “แบบว่ามันบ่ใช่”

กะเลยกลับมาเว้าอีสานบ้านเฮาคือเก่านี่ล่ะ มันจั่งสิแม่นแนว



ก่อนที่จะเข้าสู่เมนู “แกงเปอะ” หรือที่คนอีสานแบบเฮาๆเอิ้นว่า แกงหน่อไม้

บักอ้ายขอย้อนกลับไปสมัยที่บักอ้ายยังเป็นนักเรียนชั้นประถม บักอ้ายสิเอาความเก่ามาเล่าสู่กันฟังอีกแล้ว

คนมันเฒ่าแล้ว กะเลยมักสิคึดฮอดแต่ความเก่าหนหลังแบบนี้ล่ะ หมู่บ้านที่บักอ้ายอาศัยอยู่ เป็นหมู่บ้านน้อยๆ

สองฝั่งมีภูเขาขนาบอยู่ (วิวงามๆเดสู อยากให้ไปเห็นนำกันเนาะ)  จั่งซั่นการขึ้นภูเพื่อที่สิไปหาหน่อไม้มาเฮ็ดแนวอยู่แนวกิน

กะเลยเป็นเรื่องธรรมดาสามัญ หล๊ายหลาย(เน้นเสียงยาวๆเด้อครับ)ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันของชาวบ้านภายในหมู่บ้าน

ยิ่งหน้าฝน ฝนตกคุมื้อแบบนี้ หน่อไม้กะแฮ่งผุดขึ้นมาหลายจนเต็มไปหมด หลายจนเก็บกินบ่ทัน

ต้องเอามาเฮ็ดหน่อไม้ส้มใส่ไหเอาไว้กิน พุ่นแล้ว  นอกจากหน่อไม้แล้วเวลาบักอ้ายขึ้นไปทั้งภูเขา

บักอ้ายกะสิถือโอกาสหาแมงคาม(แมงกร่าง)ที่มันกำลังกินปลายยอดหน่อไม้ที่มันยาวเกินสิหักมาแกงได้แล้ว

เว้าง่ายๆกะคือหน่อที่มันกำลังสิกลายเป็นต้นไม้ไผ่นั่นล่ะ แมงคามกะสามารถเอามาตำป่นกินกะได้เนาะ(ตำน้ำพริก)

หรือว่าสิเอามาคั่วใส่เกลือกินกะแซ่บคือกัน(แต่ว่าบักอ้ายมักสิเอาโตที่มีเขาใหญ่ๆ เอาไปท้าชนกับหมู่ๆเด็กน้อย  ม่วนอีหลีเด้)


กลับเข้ามาถึงเรื่องหน่อไม้ กันต่อดีกว่า ยามได้เว้ากะเว้าไปทั่วทีปทั่วแดน อีแม่เฮาด่าบักอ้ายหลายเทื่อยุ

ว่าบักอ้ายเว้าน้ำไหลไฟดับ เว้าจนคนนั่งฟังมึนตึบ มื้อหนึ่งผู้บ่าวพาขับรถไปเที่ยวเมืองเชียงใหม่แม้

บักอ้ายกะนั่งเว้าตั่งแต่ขับรถออกจากบ้านจนฮอดเชียงใหม่ บ่ยอมหลับยอมนอน หมดคืนจนส๋อดแจ้ง

จนคนขับรถถามว่า “เหนื่อยไหมครับ”เพิ้นเป็นผู้บ่าวกรุงเทพเด้

“ไม่เหนื่อยดอก เพราะอยากนั่งเป็นเพื่อนคุณ กะเลยหาเรื่องมาเว้าให้ฟัง กลัวคุณขับรถแล้วอยากนอน มันอันตราย”

พุ่นเด้!!!!เรื่องหาเหตุผลดีๆมาอ้างล่ะ ถนัดหลาย อีหลีกะแค่อยากเว้าให้มันม่วนๆกะซัมนั่น

เห็นบ่ สิได้เว้าเรื่องหน่อไม้ต่อบ่ละนี่  เอ้า++++เรื่องหน่อไม้ กะเรื่อง หน่อไม้ อย่าฟ้าวเบื่อเด้อ


บักอ้ายตื่นขึ้นมาในมื้อหนึ่งพ่อใหญ่บ้านกะประกาศผ่านเสียงตามสาย กะคือหอกระจายเสียงที่ตั้งอยู่

ศาลากลางบ้านนั่นล่ะ เพิ้นบอกว่าสิมีพ่อค้าเอารถมารับซื้อหน่อไม้ คันผู้ได๋อยากมีรายได้พิเศษกะให้ขึ้นภู

ไปหาหน่อไม้มาขาย กะเลยเฮ็ดให้การขึ้นภูไปหาหน่อไม้ กลายเป็นอาชีพเสริมของคนภายในหมู่บ้านไปโดยปริยาย

แน่นอนคักแท้ บักอ้ายสิพลาดได้จั่งได๋ กะมาเตรียมตัวขึ้นภูไปหาหน่อไม้มาขายนำเพิ้นโลดแหล่ว  

ส่วนขั้นตอนการขึ้นภูไปหาหน่อไม้ของบักอ้าย กะสิเกิดขึ้นแค่ในวันเสาร์กับวันอาทิตย์ที่บ่ได้ไปโรงเรียนท่อนั่น  

พอคืนวันศุกร์บักอ้ายกะสิฟ้าวเข้านอน เพราะเช้าวันเสาร์บักอ้ายต้องตื่นตั้งแต่ตีห้า เตรียมถุงปุ๋ย มีดอีโต้ มีดสองคม

ไม้ขีดไฟ ไม้คาน หยิบเอาเสื้อผ้าแขนยาวขายาวมานุ่งให้มันมิดชิด มีหมวกอีโม่งนำพร้อม ป่านว่าสิไปปล้นธนาคารแม้

ที่ต้องแต่งตัวจัดเต็มขนาดนั้นกะเพราะว่าหน่อไม้มันมีขน มันเฮ็ดให้เกิดการคันคายได้ แห่งผิวบอบบางผู้ดีๆแบบบักอ้าย

แห่งต้องระวังเป็นพิเศษ แถมทั้งภูยุงกะหลายๆ เพราะว่าสภาพยังเป็นป่ารกชื้นอยู่ แสงแดดแทบส่องลงมาบ่ถึงพื้นดิน

หลังจากเตรียมห่อข้าวกับแจ่วกระปุกหนึ่งได้กะมุ่งหน้าขึ้นไปทั้งภูกันเลย ที่ต้องรีบไปตั้งแต่ไก่ยังบ่ตื่นมาขัน

กะเพราะว่าย่านคนอื่นสิไปเก็บเอาหน่อไม้ไปหมดก่อน  พอไปฮอดทั้งภูแล้วเฮาก็จะหาสถานที่มั่นเอาไว้เป็น

ฐานทัพนั่งแหลวบัดนี้ ฐานทัพฟังป่านเป็นทหารที่กำลังออกรบเนาะสู  เอาข้าวของทุกอย่างเก็บไว้หม่องที่เฮา

เลือกเอาไว้แล้ว ก่อนสิออกย่างหาหน่อไม้พร้อมถุงปุ๋ยใบหนึ่ง หาไปเรื่อยๆจนกว่าสิได้เต็มถุงปุ๋ย

อย่าลืมจำฐานทัพเจ้าของเฮาเด้ คันลืมจนหลงป่ากะบ่มีไผ๋ช่อยได้ทั้งนั้น เอาหน่อไม้กลับมาเทเอาไว้ที่ฐานทัพ  

หาใบไผ่มาปกกองหน่อไม้เอาไว้ เดี๋ยวคนมาพ้อ เพิ้นสิมาลักเอาหน่อไม้เฮาไปได้

เรียบร้อยแล้วกะออกไปหาหน่อไม้อีกหลายๆเที่ยวจนกว่าสิถึงมื้อเที่ยง หรือบ่จั่งซั่นคันหาหน่อไม้ได้หลายพอสมควรแล้ว

กะพอที่พักกินข้าวเที่ยงได้แล้ว จกปั้นข้าวจ่ำแจ่วจนอิ่มหมีพีมันแล้วกะค่อยไปหาฟืนมาดังไฟ

เก็บเอาพวกไม้เก่าๆทั้งภูนั่นล่ะ เอามาเป็นเชื้อไฟ ตัดไม้มาเฮ็ดเป็นคานยาวๆ และจั่งเอาหน่อไม้มาเผา

เผาแล้วเสร็จหมดกะใช้มีดสองคมปอกเปลือกออก เฮ็ดแบบนั้นจนกว่าสิครบทุกหน่อ

เอาหน่อไม้ที่ปอกเปลือกแล้วทั้งหมดใส่ลงในถุงปุ๋ยทั้งสองข้างๆให้มันท่อๆกัน ใช้ไม้คานหาบลงมาจากภูเขา

แจ่แม่นมันทั้งฮ้อนทั้งคันหลายเนาะ หนักกะหนัก  พอหาบหน่อไม้ผ่านห้วยน้

ำ บักอ้ายกะอดบ่ได้ ฟ้าว!!!!วางหาบลง แก้ผ้าโดดลงเล่นน้ำ โอ้ย!!!แจ่แม่นมีแฮงหลายบัดที่นี่

ซำบายอกซำบายใจซำบายตัวแล้วกะขึ้นมานุ่งผ้า แล้วจั่งหาบหน่อไม้ต่อ จนไปฮอดรถของพ่อค้าที่มาดักรอท่า

ซื้อหน่อไม้อยู่ก่อนแล้ว  ซึ่งพวกพ่อค้าสิรับซื้อหน่อไม้โดยให้ราคาต่อกิโล ขึ้นอยู่กับกลไกทางตลาดเนาะ  

เด็กน้อยแบบอ้ายแต่ล่ะมื้อหาได้ประมาณสี่สิบห้าสิบโลต่อมื้อกะถือว่าเก่งแล้ว คันได้หลายกว่านี้

กะคงสิหาบลงมาจากภูบ่ไหมดอก มื้อหนึ่งกะได้เงินเกือบร้อยอยู่เด้ ตอนนั้นกะคือว่าหลายๆสำหรับบักอ้าย

ดีใจหลายที่หาเงินได้เองตั้งแต่น้อย ได้เงินมาแล้วกะเก็บเอาไว้ บ่ค่อยได้ใช้อีหยังดอก

นอกจากสิไปตลาดนัดในตำบลคุมื้อวันพระ จั่งสิได้ซื้อเสื้อใหม่จักโต


การหาหน่อไม้ขายยังดำเนินมาทุกปีๆ  จนผ่านมาหลายๆปี ป่าไผ่ที่เคยขึ้นหนาแน่นอยู่ทั้งภูเขาก็เริ่มหดหายไปจนหมด

เพราะว่าชาวบ้านขึ้นไปเก็บหน่อไม้มาขาย จนลืมคิดไปว่า หน่อไม้มันกะสิใหญ่ขึ้นกลายเป็นต้นไผ่ในอนาคต

พอเก็บหน่อไม้มาจนหมด กะบ่มีไม้ไผ่รุ่นใหม่ๆ กอไผ่กะเริ่มตายลงเที่ยละกอสองกอ

จนสุดท้ายภูเขากะเปลี่ยนเป็นภูเขาหัวโลน แนวกินที่เคยได้มาจากป่าที่เคยอุดมสมบูรณ์ก็พลอยหดหายไปจนเกือบหมด

การที่พวกมนุษย์แบบเฮาๆช่อยกันหยิบฉวยเอามาจากธรรมชาติหลายจนเกินไป กะเฮ็ดให้ทุกอย่างสูญสลาย

ไปได้ในช่วงเวลาเพียงบ่กี่ปี คือจั่งผืนป่าไผ่ทั้งภูเขาที่หมู่บ้านอ้าย



ปัจจุบันนี้เวลาอ้ายไปเที่ยวต่างจังหวัด อ้ายขับรถผ่านเส้นทาง เห็นชาวบ้านเอาหน่อไม้มาวางขายเต็มสองข้างถนน

กะเลยอดคิดบ่ได้ว่า  ถ้าผู้คนมัวแต่เอาประโยชน์จากป่า โดยที่บ่คิดที่สิดูแลรักษา ในวันหนึ่งข้างหน้ามนุษย์ขี้เหม็น

อย่างเฮาๆท่านๆอาจสิบ่มีหน่อไม้กินอีกเลยกะเป็นไปได้


ขอบคุณภาพนี้จากเพจ ออนซอนอีสาน ครับผม



บัดที่นี่บักอ้ายกะสิเว้าเรื่องที่มาที่ไปของ “แกงเปอะ”ให้ฟังกันก่อนจักเนาะครับ ก่อนที่สิลงมือเฮ็ดกัน “แกงเปอะ”

“ต้มเปอะ” หรือ “แกงเปรอะ”ต้องเขียนแบบได๋ จั่งสิถูกต้อง ความจริงแล้วคนอีสานขนานแท้แบบอ้าย

สิเอิ้นแกงเปอะว่าแกงหน่อไม้ใส่ใบยานาง บ่เคยได้ยินผู้ได๋ในหมู่บ้านเอิ้นว่าแกงเปอะ  จนมาอยู่กรุงเทพนั่นล่ะ

จั่งค่อยได้ยิน อ้ายคิดว่าเมื่อคนอีสานบ้านเฮาได้เดินทางเข้ามาทำมาหากินในกรุงเทพเมืองฟ้าอมร

เฮากะได้นำเอาแนวกินเมนูนี้ติดตามเข้ามานำ กะเลยเฮ็ดให้คนไทยภาคอื่นๆได้รู้จักแกงหน่อไม้ใส่ใบยานาง

และได้ลองชิมรสชาติแสนสิแซ่บของมันนำ ด้วยหน้าตาของแกงหน่อไม้ที่ใส่ใบยานางจนน้ำเป็นสีดำคล้ำ

รวมทั้งผักหลายอย่างหลายแนวที่เอาใส่ลงไป เลยเฮ็ดให้คนไทยทางภาคกลางเรียกแกงชนิดว่า

“แกงเปรอะ” ซึ่งน่าสิได้ที่มาที่ไปจากคำว่า “เปรอะเปื้อน” นั่นเอง แต่เมื่อคนภาคอีสานนำกลับไปเอิ้น

ด้วยตัวพยัญชนะตัว “ร” เฮ็ดให้คนไทยภาคอีสานเว้ายากลำบาก บางคนถึงกลับเว้าหรือออกเสียงบ่ได้กะมีเด้

(ขนาดบักอ้ายยังดัดลิ้นเว้า รอ เรือ แทบบ่ได้เลย)ชื่อแกงหน่อไม้ใส่ใบยานางสำหรับคนไทยภาคอีสาน

กะเลยลดเหลือแค่คำว่า “แกงเปอะ”ท่อนั้น  และนี่กะคือที่มาที่ไปทั้งหมดของ แกงหน่อไม้ใส่ใบยานาง

ที่เขาเรียกขนานนามกันว่า “ต้มเปอะ” หรือ “แกงเปอะ”เด้อครับ นิน นิน นิน

(บ่ต้องแปลกใจบักอ้ายมักเบิ่ง นิจจาฮาโตริ มันกะเลยติดปากมาเด้อขอรับ ลาวอยากเป็นนินจาแม้ นิน นิน นิน)




คนอีสานพอเห็นหน่อไม้กะคึดฮอด “แกงหน่อไม้ใส่ใบย่านาง”อยู่แล้วล่ะเนาะ บักอ้ายกะคือกัน

(ควักเงินเด้อบ่ได้ควักอย่างอื่น)ควักเงินออกมาขอซื้อหน่อไม้มาจากแม่ค้า “เอาหน่อหนึ่งพอ”

ตั้งใจว่าสิเอาเอามา “แกงเปอะ”ให้อีแม่กิน อีแม่เพิ้นจ่มอยากกินมาหลายมื้อแล้ว พอเลาอายุอานามหลายขึ้น

สิขยับไปซื้อหาอีหยังมาเฮ็ดเองกะลำบาก ลูกแบบบักอ้ายนี่ล่ะ จั่งกลายเป็นผู้จัดการแทนหมดคุอย่าง

อีหยังเฮ็ดให้กินได้กะเฮ็ดให้หมด พาไปเที่ยวได๋ได้กะพาไปหมด ย้อนว่าฮักอีแม่หล๊ายๆ

แต่เลาบ่มักไปเที่ยวดอก พาไปเที่ยวประเทศฮ่องกง เลาบอกว่า

“เที่ยหน้าพาแม่ไปเบิ่งหมอลำกะพอเด้ออ้าย”คึดเบิ่งเอาโลด

มาเริ่มเฮ็ดแกงเปอะ(แกงหน่อไม้ใบยานาง)กันเนาะทีนี่





ส่วนผสมของบักอ้ายมีดังต่อไปนี้เด้อครับ
(ย้ำเด้อว่าส่วนผสมของบักอ้าย เพราะว่าแกงเปอะแต่ละหม๋องมักสิมีส่วนผสมที่
แตกต่างกันออกไป แล้วแต่สิหาได้ในท้องถิ่นนั้นๆ)

หน่อไม้หวานที่ซื้อมาหน่อหนึ่ง
บักอึ (ฟักทอง)
เห็ดขอน(คือเห็ดที่ขึ้นตามขอนไม้)
บักบวบ
หมากแข้ง(มะเขือพวง)
ยอดบักบวบ
ผักขา(ชะอม)
ผักอีตู่(ใบแมงลัก)
ใบยานาง
ผักบั่ว(ต้นหอม)
พริกกะเหรี่ยงดิบ เอาไว้ใส่เป็นลูกโดด
(แต่เวลาอีแม่เลากัดไปถึก เลากะโดดโด่งๆคือกันเด้ ย่อนว่าเลาเผ็ดหลาย
บ่แม่นแค่ลูกที่โดด แม่กะโดดคือกัน บ่หัวบ่ ต๊ายๆ ตลกฝืดอีกแล้วบักอ้าย)
ผักขะแยง (ขาดบ่ได้ แกงอีสานแท้ๆต้องใส่)
ข้าวหม่า(ข้าวเหนียวแช่น้ำค้างคืน)







ส่วนของเครื่องปรุง
  น้ำปลาร้า (หัวใจเลยเด้)
น้ำปลา
น้ำตาล
เกลือ






ส่วนประกอบของบักพริกแกงมีดังต่อไปนี้
หัวผักบั่ว(หอมแดง)
หัวคิงไค(ตะไคร้)
ข่าอ่อน
กระชาย
พริกชี้ฟ้าดิบหน่วยแดงๆเด้อ

ขั้นตอนวิธีทำค่ะคุณขา(โปรดเว้าไทยนะคะ)

เตรียมน้ำใบยานางก่อนหมู่โลด เอาใบยานางไปล้างให้มันสะอาด ล้างหลายๆน้ำฮั่งดี
ล้างแล้วเอามาคั้นจนได้น้ำใบยานางข้นๆ กองเอากากออก พักน้ำใบยานางเอาไว้ก่อน


หันมาตำข้าวเบือที่แช่เอาไว้ ตำให้ละเอียดที่สุด
น้ำแกงเปอะสิได้ข้นๆแล้วกะเนียนงามคือผิวสาวสิบห้า


เตรียมหน่อไม้
ปอกเปลือกหน่อไม้หวาน แล้วนำไปล้างน้ำให้สะอาด จากนั้นฝานให้เป็นชิ้นหรือต้อนบางๆ
เอาลงไปแช่น้ำเกลือเอาไว้เพื่อบ่ให้หน่อไม้ดำและยังช่วยลดความขมของหน่อไม้นำ
หลังจากนั้นกะนำหน่อไม้ไปต้มกับน้ำใบยานาง ต้มจนสุกและความขมลดลง กะตักออกมาพักเอาไว้








เอาผักต่างๆรวมถึงเครื่องพริกแกงไปล้างให้สะอาด



จัดการพริกแกงโลด
เอาข่า หัวคิงไค กระชาย หอมแดงมาหั่นเป็นต่อนเล็กๆ เตรียมครกมาตำ ใส่เกลือลงไปก่อน
ตามด้วยเครื่องหอมที่เฮาหั่นเอาไว้ ตามด้วยบักพริกดิบ
เอาจักหน่วยกะแล้วแต่ความมักเลย มักเผ็ดๆกะใส่หลายๆ ตำทุกอย่างรวมกันจนแหลก



เตรียมผักต่างๆสำหรับปรุง
เอาเห็ดขอนมาตัดโคนแข็งๆออกก่อน
บักอึ(ฟักทอง) ปลอกเปลือกแล้วกะหั่นชิ้นพองามเตรียมไว้
บักบวบตัดชิ้นพอดีเอาไว้คือกัน
ผักขา(ชะอม) ผักอีตู่(ใบแมงลัก) เอามาเด็ดยอดกับใบไว้
ต้นหอม ผักขะแยงเอาหั่นเป็นท่อนๆ
ส่วนมะเขืองพวงกะเอามาเด็ดขั้วออกให้หมดเหลือไว้แต่หน่วยมัน



ลงมือเฮ็ดกันบัดนี้
เอาน้ำยานางใส่กระทะตั้งไฟ เติมเครื่องแกงลงไป ตามด้วยบักอึก่อนมันสุกยาก
(รูปอาจสิมืดแน่เด้ ฝนมันตก แถมยังกลับมาฮอดบ้านสองทุ่มแล้ว เฮ็ดยามกลางคืนเนาะ แสงมันเลยบ่พอ)



พอเดือดกะใส่หน่อไม้ที่เฮาต้มเอาไว้แล้วลงไป คนๆท่าให้หน่อไม้อ่อนตัวลงจักหน่อย
กะค่อย เอาบักบวบ บักแข้ง เห็ดขอนใส่ลงไป


ขั้นตอนต่อไปกะปรุงรสชาติด้วย น้ำปลา น้ำตาล แล้วกะพระเอกของเฮา “น้ำปลาร้า"
ชิมเบิ่งให้มันนัวๆเด้อ ตามด้วยข้าวเบือที่ตำเอาไว้แล้ว คนๆให้ข้าวเบือทั่วๆกระทะ
ท่าให้ข้าวเบือสุก กะใส่ยอดบักบวบ ผักอีตู่ ผักบั่ว กับผักขะแยงลงไป คนๆอีกเทื่อสุดท้าย
โยนบักพริกกะเหรี่ยงดิบๆลงไปแล้วยกลงมาตักใส่ถ้วยโลด



เสร็จแล้วครับ แกงเปอะ แต่บ่เลอะเทอะของบักอ้าย
เป็นจั่งได๋เป็นตาแซบบ่




ย่อนอยากเป็น Food Stylist แม้ กะเลยเอาใบตองมานั่งตัดเย็บเฮ็ดกระทง
“เฮ็ดหยังอ้าย”อีแม่ถาม
“อย่ามายุ่งกับฟู้ดสไตลิสเดอร์”
“อีหยังลิดๆเกาะ”อีแม่ฮั่งขยับเข้ามาเบิ่งใกล้ๆ
“กระทงตัว คือขี้ฮ้ายแท้บักอ้าย” อีแม่ว่า
ห่วย!!!คนหล่อๆเฮ็ดอีหยังกะบ่น่าเกลียดแม้
เจ้าสิเว้าเฮ็ดหยังน้อ แม่ใหญ่นวล

แนวกินอีสานบ้านเฮา 100 เมนู ตอนที่ 18 เมนูที่ 18 ต้มไก่ใส่ใบบักขามอ่อน

แนวกินอีสานบ้านเฮา 100 เมนู ตอนที่ 18 เมนูที่ 18  ต้มไก่ใส่ใบบักขามอ่อน

กำมือขึ้น แล้วหมุนหมุน
ชูมือขึ้น โบกไปมา

กางแขน ขึ้นและลง

พับแขน มือแตะใหล่

กางแขน ขึ้นและลง

ชูมือตรง หมุนไปรอบตัว

กราบสวัสดีพ่อแม่พี่น้องที่เข้ามาทักทายกัน 
กลับมาแล้วสำหรับหนุ่มหน้าละม้ายคล้ายหมากปริญ

ที่ชื่อว่า “บักอ้าย” สำหรับวันนี้ จะนำพาทุกๆท่านเข้าครัวคนอีสานบ้านเฮา

ในตอนที่ชื่อว่า “ต้มไก่ใส่ใบบักขามอ่อน” 
กลับมาครั้งกลับมาในนี้มาในมาดใหม่ไฉไลกว่าเก่า

เพราะว่าเนื่องจากเรตติ้งตอนที่ 16 มนต์ฮักแจ่วบักพริกดิบ และ ตอนที่ 17 ขนมหัวล้าน

ของแนวกินอีสาน 100 เมนู ต่ำเตี้ยติดตินไร้คนสนใจ บักอ้ายเลยคิดว่า ตอนนี้ขอเป็น

 ตอนที่จะเล่าเป็นภาษากลาง(ถึงแม้บักอ้ายสิเจ็บกกเล่น แป๋ตายกะตาม)

เขาคนนั้นของบักอ้ายถามว่า “จะเขียนไปทำไม เขียนไปก็ไม่มีคนอ่าน”บักอ้ายคิดว่า

ถึงไม่มีคนอ่านแค่ได้ทำในสิ่งที่เรารักและต้องการจะทำ 
แค่นั้นก็มีความสุขและคุ้มค่าที่จะเขียนแล้ว

ก่อนอื่นต้องขออธิบายว่า “ต้มไก่ใส่ใบบักขามอ่อน”ต้นฉบับจะต้องใช้ไก่บ้านและ

ใช้มะขามอ่อนทุบแทนน้ำมะขามเปียก แต่บักอ้ายก็เอามาปรับให้มันเป็นแบบที่ตัวเองชอบ

เนื่องด้วยไก่บ้านเนื้อมันค่อนข้างจะเหนียวนั่นเอง

วันนี้ฝนก็ยังตกปรอยๆอยู่ (บ้านบักอ้ายเอิ้นว่าฝนตกรินเนาะ)ตกทั้งวันตั้งแต่เช้ายันเย็น

เป็นฝนตกที่น่ารำคาญเป็นที่สุด เพราะจะออกนอกบ้านไปทำอะไรก็ลำบากเหลือเกิ้น

แต่เขาคนนั้นก็อาสาขับรถพาไปตลาดจนได้ หลังจากเดินเล่นดูโน่นดูนี่ไปเรื่อย

เดินถามจนแม่ค้ารำคาญ ก็ได้เวลามาซื้อของในตลาดสด

บักอ้ายเลือกซื้อปีกบนไก่ เพราะเนื้อสัมผัสอร่อยดี  “55 บาทจ้า” แม่ค้าบอก

ก่อนที่อ้ายจะเดินมาซื้อ ใบบักขามอ่อน  
“เอาห้าบาทพอเด้อแม่ค้า”ซื้อแค่พอเพียงก็พอนะครับ

ตามมาด้วยพริกสด10บาท มะนาว1ลูก 3บาท ชุดต้มยำ ผักชี ต้นหอม สามกำ10บาท

หัวหอมอีก 10บาท กระชาย 10 บาท สุดท้ายก็อย่าลืมซื้อ

เห็ดขอนนะขอรับ ซื้อถุงเล็ก20บาทก็ได้เยอะมากพอแล้ว

ส่วนเครื่องปรุงบักอ้ายไม่ได้ซื้อเพราะว่ามีอยู่แล้ว ประกอบไปด้วย น้ำมะขามเปียก

น้ำปลา น้ำตาล และเกลือนิดหน่อย บักอ้ายทำอาหารไม่ใส่ผงชูรสนะครับ 
พยายามใช้น้ำตาล

และความหวานในอาหารแต่ละชนิดชูรสในตัวของมันออกมาให้ได้มากที่สุด

กลับมาถึงบ้าน “แม้ อีฝนมันก็ยังบ่หยุดตก มันสิตกไปถึงได๋หนอ”คนขับรถกะบ่นหิวข้าว

ไปๆไปหุงข้าวเลยไป (เธอไม่ยอมกินข้าวเหนียวแม้ บ่กินกะไปหุงข้าวเองโลด)

ส่วนบักอ้ายกะมีกระติ๊บข้าวเหนียวที่นึ่งเอาไว้เรียบร้อยแล้ว

มาลงมือทำกันเลยดีกว่า

“เอ้า คันหุงข้าวแล้วกะมาเอาผักไปล้างให้แน่”
จากคนขับรถก็เลยกลายมาเป็นคนล้างผักไปเรียบร้อย

หลังจากล้างผักจนสะอาด ก็เอาพริกมาโขลกเอาไว้รอ
 เอาเครื่องต้มยำ กระชาย มาหั่นและทุบเตรียมไว้

หัวหอมด้วยเอามาปอกแล้วหั่นเอาไว้เหมือนกัน 
 ส่วนเห็ดขอนก็เอามาล้างเด็ดรากแข็งๆมันออก

ตั้งน้ำในกระทะให้เดือด เติมเกลือเล็กน้อย
 ใส่ชุดต้มยำและกระชายที่หั่นและทุบเอาไว้แล้วลงไป

รอน้ำเดือด เอาปีกไก่มาล้างให้สะอาด 
ใส่ลงไปในกระทะ อย่าพึ่งคนนะครับ เดี๋ยวมันจะเห็นคาว

รอให้ปีกไก่สุก อาจจะนานนิดหนึ่งเพราะถ้าปีกไก่ต้มไม่นาน
 เนื้อช่วงที่ติดกระดูกจะยังเป็นเนื้อแดงอยู่

  

เมื่อปีกไก่สุกได้ที่ก็ปรุงรส ด้วยน้ำมะขามเปียก 
น้ำปลา น้ำตาล ชิมรส เปรี้ยว เค็ม นำ หรือแล้วแต่ชอบ 

ก่อนจะใส่เห็ดขอน หัวหอมแดง และใบมะกูดลงไป 

รอให้ทุกอย่างสุก ก็เติมดาราดัง นั่นก็คือ “ใบบักขามอ่อน”คนให้เข้ากัน

รอน้ำเดือดให้รสเปรี้ยวในใบมะขามออกมา

แค่นี้ก็ยกลงตักใส่ชาม บีบมะนาวใส่เล็กน้อยพอให้ได้กลิ่นมะนาวหอมๆ ยกไปเสริฟได้เลย 

คนขับรถของบักอ้ายตักข้าวสวยร้อนๆมาคอยแล้ว ขอยกต้มไก่ใส่ใบบักขามอ่อน

ไปเสริฟให้เธอก่อนนะครับ

แล้วเจอกันใหม่ครับทุกคน

แนวกินอีสานบ้านเฮา 100 เมนู ตอนที่ 17 เมนูที่ 17 ขนมหัวล้าน 19-9-59

แนวกินอีสานบ้านเฮา 100 เมนู ตอนที่ 17 เมนูที่ 17  ขนมหัวล้าน







หายไปหลายมื้อหลายเวนเนาะ ก็ย้อนว่าพายุ “ราอี”ที่พัดเข้ามา ฝนกะเลยตกตลอดเวลาแม้

กลางคืนกะตกกลางวันกะตก คันอีพายุ “ราอี” พัดไปแล้ว พายุอีหยังหนอที่พัดเข้ามาอีก

ฝนกะคือยังตกอยู่คือเก่า น้ำกะท่วม ไปไส่กะยากแม้ กะเพราะฟ้าฝนนี่ล่ะ

อ้ายเลยบ่มีเวลาไปย่างเล่นตลาด กะเลยบ่มีอีหยังเอามาเฮ็ดแนวกินมาฝากพี่พี่น้องเนาะ

มื้อนี้กลับแล้ว มาพร้อมกับ “ขนมหัวล้าน”

แต่ว่าบักขนมหัวล้านนี่เนาะ อาจสิบ่แม่นขนมของคนอีสานบ้านเฮา100%เด้

  แต่ว่าตอนอ้ายเป็นเด็กน้อย อีแม่กะเฮ็ดให้อ้ายกินหลายเที่ยอยู่

อ้ายกะเลยอยากเฮ็ดคืนให้อีแม่เลาลองได้กินฝีมือของอ้ายเบิ่งแน่คือกัน


มาเบิ่งส่วนผสมของขนมหัวล้านที่คนหัวบ่ล้านเป็นผู้เฮ็ด

(นอกจากหัวบ่ล้าน แล้วยังหล๋อหล่อนำเด้อสู)ยอเจ้าของก่อนนี่ล่ะ มันบ่ค่อยมีคนยอบักอ้ายเนาะ

ต้องบอกเอาไว้ก่อนเด้อว่า การเฮ็ดขนมนี้ บ่ว่าสิเป็นขนมอีหยังกะสร่าง ส่วนผสมนี่สำคัญหลายๆ

คันตวงขาดตวงเกิ้นไปแม้แต่น้อย รสชาติกะสิเปลี่ยนไปทันทีโลด


ส่วนผสมไส้ของขนมหัวล้าน กะมีดังต่อไปนี้

ส่วนของไส้ ไส้ขนมเด้อสู บ่แม่นไส้หมูไส้หมา อย่าเข้าใจผิดเด้

บักถั่วเขียวเราะเปลือก  หรือที่เอิ้นว่า บักถั่วทอง 100 กรัม

น้ำตาลทราย 1ส่วน2ถ้วย ถ้วยนี่ใช้ถ้วยตวงเด้อเอื้อย บ่แม่นถ้วยตาไก่บ้านเฮาดอก

บักพร้าว เอามาผ่าแล้วกะเอากระต่ายขูด คั้นเอาแต่น้ำกะทิมันๆ หรือว่าหัวกะทินั่นล่ะ ตักมา 5 ช้อนโต๊ะ

เกลือจักหน่อย คิดเป็นประมาณ 1ส่วน8 ช้อนชา ประมาณนั่น


ต่อมาเป็นส่วนผสมของตัวแป้ง ขนมหัวล้าน

กะมีแป้งข้าวเหนียว 100 กรัม

น้ำไปต้มให้มันอุ่น 1ส่วน3 ถ้วย



สุดท้ายกะคือส่วนผสมของน้ำเทราดขนม

น้ำหัวกะทิที่คั้นเองตั้งแต่ทีแรก  ถ้วยหนึ่ง

น้ำตาลทราย 2 ช้อนโต๊ะ

กับเกลือ ประมาณปลายช้อนชา  คือเก่า















เตรียมของไว้แล้วฝนกะดันตกลงมาพอดี กะเลยเอาบักพร้าวมาคั้นน้ำกะทิท่าเนาะ

คั้นแล้วฝนกะยังบ่หยุดอีก กะเลยต้องนั่งท่าให้ฝนเซ้าตกซะก่อนแม้











นั่งอยู่สื่อๆกะเบื่อกะเซง กะเลยนั่งฮ้องเพลงท่าให้มันม่วนๆ มันเป็นการฆ่าเวลาไปนำ

ฝนเทลงมา เทลงมา เทลงมา
ให้นาตูฮง นาตูฮง นาตูฮง
ให้ซ้งตูเปียก ซ่งตูเปียก ซ่งตูเปียก
ให้เสื้อตูเปียก เสื้อตูเปียก เสื้อตูเปียก
แมงตับเต่าออกลูกข้างหลัง นั่นแมงอันหยัง
อ๋อ แมงกี่นูน แมงกี่นูน แมงกี่นูน
ใต้ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ ต้นบักเขียบ
ตอนน้อยๆคือสิเคยฮ้องเพลงนี้กันอยู่เนาะ


ฝนซาเม็ดแล้ว มาๆ ตามบักอ้ายเข้าครัวมา สิพาไปเบิ่งวิธีเฮ็ด ขนมหัวล้าน

ขั้นตอนแรกกะเอาบักถั่วทองมาล้างให้สะอาด ล้างจนกว่าน้ำที่ใช้ล้างจะบ่มีสีเหลือง
หรือว่าล้างจนกว่าน้ำมันสิใสนั่นล่ะ หลังจากนั้นกะเอาบักถั่วทอง แช่น้ำไว้อย่างน้อยสามชั่วโมง
(หรือสิแช่ค้างคืนเอาไว้กะเฮิ่งดีหลาย)แต่ว่าของบักอ้ายแช่เอาไว้แต่มื้อวานแล้ว









บักอ้ายกะเลยเอาบักถั่วทองมานึ่งได้เลย นึ่งจนกว่าสิสุก ใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมง พอนึ่งสุกแล้ว
กะยกลงมาตากเอาไว้ให้มันเย็นก่อน แล้วค่อยบดให้บักถั่วทองพอหยาบๆ
บ่ต้องแหลกหลายดอก ยามเอาไปผัดเดี๋ยวมันกะสิละเอียดเอง







ตั้งกระทะ เอาถั่วทองนึ่งลงไปผัด ใช้ไฟอ่อนๆเนาะ เพราะว่าอ้ายสิบ่ให้น้ำมัน
ผัดให้เนื้อถั่วทองร่วนดีแล้ว กะเอากะทิกับน้ำตาลแล้วกะเกลือใส่ลงไป ผัดต่อไปเรื่อยๆจน เนื้อมันเหนียว
สังเกตเบิ่งว่าเนื้อถั่วบ่ติดกระทะแล้ว กะตักขึ้นมา
พักเอาไว้จนบ่ฮ้อนแล้ว สิค่อยปั้นๆเป็นก้อนกลมๆเตรียมเอาไว้เป็นไส้เลยกะได้
แต่อ้ายเอาไว้ปั้นทีหลัง มันสิได้พอดีกับแป้งบ่ต้องเหลือทิ่มซื่อๆ








บัดทีนี่กับหันมาเฮ็ดแป้ง
เอาแป้งข้าวเหนียวเทลงไปในชามนวดแป้ง เติมน้ำอุ่นลงไป ค่อยๆเติมไปนวดไปเด้อ
อย่าเติมเที่ยเดียวหมด นวดไปเรื่อยๆจนแป้งบ่ติดมือแล้ว แสดงว่าแป้งใช้ได้แล้วเนาะ
พักแป้งไว้จักสามสิบนาที แล้วจั่งเอาแป้งที่นวดได้ที่แล้ว มาปั้นเป็นก้อนๆกลมๆ
น้อยใหญ่กะแล้วมักโลด แต่ถ้าขนาดกำลังพองามกะก้อนล่ะประมาณ สองนิ้วครึ่ง







ระหว่างที่เฮาห่อไส้อยู่นั้น เฮากะต้มน้ำท่าไปนำกะได้เด้ เพื่อบ่ให้เป็นการเสียเวลา
เคล็ดลับของอ้ายคือเอาใบเตยใส่ลงไปนำ มันสิได้กลิ่นหอมๆ ยามกิน แล้วกะใส่น้ำให้มันหลายๆ
จนเกือบเต็มหม้อพุ่นล่ะ





ห่อไส้เสร็จเรียบร้อยกะสิได้ก่อนกลมๆแบบนี้ บ่แม่นไข่ไก่เด้สู







พอน้ำเดือดเฮากะเอาก้อนขนมกลมๆนี่ล่ะ เอาใส่ลงไปในหม้อที่น้ำกำลังเดือด
บ่ต้องย่านก้อนขนมหัวล้านฮ้อนดอก มันบ่แม่นหัวล้านคน  วิธีสังเกตว่าขนมของเฮาสุกหรือบ่สุก
กะให้สังเกตเบิ่งว่าขนมหัวล้านก้อนที่มันสุกแล้ว มันสิลอยขึ้นมาเหนือน้ำ
เหลี่ยมโหม่งๆคือคนหัวล้านนั่นล่ะ แปลว่ามันสุกแล้ว




เฮ็ดน้ำกะทิสำหรับราดเตรียมเอาไว้ก่อนกะได้ เอากะทิที่เฮาตวงเอาไว้เทใส่กระทะตั้งไฟให้มันแตกมัน
แล้วกะใส่น้ำตาลกับเกลือลงไปท่าให้มันละลาย ตักใส่ถ้วยโลด





ตักก้อนขนมหัวล้านใส่ลงไปในน้ำกะทิที่เฮ็ดแล้ว เอาช้อนตักราดๆให้ทั่วๆหมดทั้งก้อน แค่นี้กะกินได้แล้วเนาะ
บางคนเพิ้นกะกินแต่ก้อนขนมหัวล้าน แต่ว่าอ้ายขอแนะนำให้กินพร้อมน้ำกะทิสำหรับราด
มันสิช่อยให้ขนมแซบขึ้นอีกหลายๆ












จบแล้วครับ ขั้นตอนและวิธีเฮ็ดขนมหัวล้านของบักอ้าย
ลองเฮ็ดกินกันเบิ่งเนาะครับ ฝนตกแบบนี้ ระวังสุขภาพนำเด้อครับ ไปแล้วครับผม บ๊ายบาย